W homilii biskup przypomniał cele ziemskiego pielgrzymowania, tłumaczył, jak zrozumieć powołanie do świętości, z łaską wiary – jako warunkiem koniecznym, a skupienie na doczesności przedstawił jako drogę do utraty nadrzędnych celów.

– Towarzyszy nam świadomość, że przywiązanie do teraźniejszości i tego, co nietrwałe, wydaje się dominować w życiu współczesnego człowieka. Już nie nabywa się mieszkania na całe życie. Zmienia się pojazdy. Coraz częściej pierwsza praca nie jest już tą docelową. W obyczajach, wierności, bywa podobnie. Jednak miłość do tych, którzy odeszli od nas do wieczności domaga się naszej pamięci i wdzięczności. Niech nikt nie daje się uwieść nowoczesności, ale pokornie pomodli się za swoją kochaną mamę i ojca, siostrę i brata, babcię i dziadka, współmałżonka czy dzieci, które może przedwcześnie odeszły. Mamy narzędzia i modlitwy, by nie zrywać relacji z tymi, których już nie ma wśród nas – zachęcał bp Piotrowski.

Przypomniał, że wolność i jej wielkość odczytuje się w perspektywie miłości. – Życie świętych, owego niezliczonego tłumu narodów i języków, było i jest czytelnym znakiem, że Bóg kocha człowieka – mówił biskup kielecki, przypominając zarazem, że „wiara w Jezusa Chrystusa nie jest jedną ze światowych ofert, ale rzeczywistym świadectwem wyrastającym z Boga i bliźniego”.

Zauważył, że miłość Boga i drugiego człowieka bardzo łatwo rozpoznajemy w codziennym życiu świętych, np. ks. Jerzego Popiełuszki, Beretty Molli czy męczenników misyjnych o. Michała Tomaszka i Zbigniewa Strzałkowskiego. Biskup zachęcał do wierności swoim wyzwaniom społecznym i politycznym, wyborom, stanom społecznym oraz do podejmowania, na wzór świętych, współpracy z Bożą łaską. Na zakończenie postawił pytanie: jak my odnosimy do siebie słowa i świadectwa świętych i błogosławionych?

Msze św. z procesją i modlitwą za zmarłych były dzisiaj odprawiane na kieleckich cmentarzach: Starym oraz na Piaskach, gdzie przewodniczył bp Andrzej Kaleta, a także na Cedzynie pod przewodnictwem bp. Mariana Florczyka.