Reklama

Niedziela Przemyska

Dotknąć Bożego miłosierdzia

Pan Henryk aktywnie uczestniczył we wszystkich pracach i wydarzeniach parafialnych. Często mawiał: „to na chwałę Bożą”

Archiwum parafii

Pan Henryk aktywnie uczestniczył we wszystkich pracach i wydarzeniach parafialnych. Często mawiał: „to na chwałę Bożą”

Szerzenie czci Miłosierdzia Bożego niekoniecznie wymaga wielu słów, ale zawsze chrześcijańskiej postawy wiary, zaufania Bogu i stawania się coraz bardziej miłosiernym. Wciąż niezatarte pozostają wspomnienia takiego apostolstwa, które dawał swoim życiem wieloletni nasz kościelny, pan Henryk Marek.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W sobotę 15 stycznia nagle, w wieku 68 lat zmarł Człowiek niby zwyczajny, a jednak niezwykły. Jako gorliwy czciciel Miłosierdzia Bożego przez wiele lat był liderem życia religijnego w lokalnej społeczności. Pan Henryk to człowiek ogromnej wiary, ofiarny, serdeczny, a przede wszystkim głęboko przekonany, że nawet najgłębsza wiara nie zapewnia zbawienia, jeżeli nie jest poparta uczynkami. Zdanie z Listu św. Jakuba Apostoła: „Wiara bez uczynków jest martwa” stało się myślą przewodnią jego życia. A szerząc kult Miłosierdzia Bożego zdawał się ciągłe przypominać zapewnienie Pana Jezusa: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.

Był kościelnym ponad trzydzieści lat. Współpracował z czterema księżmi proboszczami. Posługę podjął w 1990 r., gdy pojawiła się idea powstania samodzielnej placówki duszpasterskiej w Skołoszowie. Wtedy to miejscowy dom ludowy (znajdujący się naprzeciw domu rodziny Marków) został zaadaptowany jako tymczasowa kaplica do sprawowania Eucharystii. Takie położenie ułatwiało panu Henrykowi pracę i szybką reakcję na różne potrzeby. Msze św. sprawowali z początku kapłani dojeżdżający z Radymna, a 12 kwietnia 1991 r. administratorem nowo powstałej parafii w Skołoszowie został śp. ks. prał. Kazimierz Golenia – proboszcz z Radymna.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Następny etap posługi pana Henryka przypadł na czasy proboszczowania ks. Bolesława Koniecznego. Zakres jego obowiązków wówczas znacznie się zwiększył. Był to etap budowy kościoła parafialnego i plebanii. Trzeba było łączyć posługę kościelnego, radnego parafialnego (zbierał składki na budowę), pracę przy powstającym kościele z obowiązkami rodzinnymi i zawodowymi. Pracował zawodowo jako kolejarz, prowadził gospodarstwo rolne, był mężem i ojcem czwórki dzieci. Swoim niewielkim konikiem uprawiał nie tylko własne pole, ale chętnie pomagał także innym. Rzadko kiedy brał wynagrodzenie za wykonaną pracę, a często mawiał: „to na chwałę Bożą”.

Reklama

Trzecim proboszczem, z którym przez długie lata wiernie współpracował, był śp. ks. prał. Henryk Hazik. Zapracowany był do granic możliwości nie tylko ksiądz proboszcz, ale i pan kościelny. Za proboszczowania ks. Hazika trwały prace wykończeniowe w świątyni, we własnym zakresie wykonano ławki i podstawowe wyposażenie. Powstała wówczas Kalwaria (czyli parafialny park z architekturą sakralną) z pięknym ogrodzeniem, ułożono kostkę wokół kościoła, założono parafialny cmentarz, odnowiono na terenie parafii stare krzyże i kapliczki przydrożne. Ponadto wybudowano nowe obiekty upamiętniające różne wydarzenia o charakterze religijnym i patriotycznym. Pan Henryk aktywnie uczestniczył we wszystkich tych pracach i wydarzeniach. W procesjach zawsze szedł na ich czele, jako przewodnik. Jednocześnie pan kościelny coraz bardziej pochłonięty był pracą dla dorastających dzieci. Pomagał starszej córce w budowie domu, synowi w remoncie zakupionego gospodarstwa oraz rozbudowywał własny dom na potrzeby młodszych dzieci. Z wielkim poświęceniem opiekował się również wnukami, co sprawiało mu wielką radość.

Dnia 15 kwietnia 2013 r. ks. prał. Henryk Hazik przygotował uroczystość związaną z rocznicą powstania styczniowego i bierzmowaniem młodzieży. Tuż przed jej rozpoczęciem zasłabł i został zabrany do szpitala, gdzie zmarł. Po odejściu ks. Hazika duszpasterstwo w parafii przejął ks. Mieczysław Federkiewicz, a pan Henryk kontynuował swoją służbę dalej. Był już wtedy na emeryturze, więc swoje obowiązki spełniał bardzo sumiennie, bez zbędnego pośpiechu, dużo czasu poświęcając na modlitwę osobistą i prace przy świątyni. Miał swój ceremoniał. Znacznie wcześniej przed rozpoczęciem nabożeństw przychodził do kościoła. Pierwsze kroki kierował do misyjnego krzyża. Modlił się przed nim, całował go i szedł do zakrystii. Po przygotowaniach do Mszy św. zatapiał się przed obrazem Miłosierdzia Bożego w modlitwie do czasu przyjścia ministrantów. Z nimi następnie ćwiczył czytanie lekcji i śpiew. Był zelatorem najstarszej w parafii róży różańcowej oraz animatorem modlitwy, prowadząc najpierw w domach prywatnych, a później w kaplicy przedpogrzebowej Różaniec za zmarłych. Jako przewodnik zorganizował i poprowadził około trzydzieści pielgrzymek na Wielki Odpust do Kalwarii Pacławskiej. Starał się zawsze, aby były one przeżyte w wielkim skupieniu.

Reklama

W roku 2018 bardzo ciężko zachorował nasz pan kościelny. Był długo hospitalizowany. Dzięki Panu Bogu odzyskał siły, ale choroba zostawiła trwałe ślady. Następny rok był równie trudny dla pana Henryka. Po krótkiej, ale ciężkiej chorobie zmarł jego najstarszy, 45-letni syn (zawodowy żołnierz i sportowiec). Pan kościelny gorąco modlił się o uzdrowienie syna, ale inna była wola Boża. Przyjął ten krzyż z wiarą i wielką pokorą.

Na początku tego roku znowu dała znać o sobie choroba. W pierwszy piątek miesiąca stycznia, już przy pomocy syna Piotra i wnuka Maćka przyszedł do kościoła. Osłabiony, ale z wielką czcią przyjął Komunię św. i na chwilę zatopił się w głębokiej modlitwie przed obrazem Bożego Miłosierdzia. Było to już jego ostatnie spotkanie z Panem Jezusem w parafialnej świątyni oraz pożegnanie z wieloletnim, ukochanym miejscem służby Panu Bogu i Kościołowi. Zmarł w szpitalu po kilku dniach.

Wspominamy pana Henryka z wielką wdzięcznością i szacunkiem. Obecność wielkiej rzeszy wiernych na jego pogrzebie dowodzi, że był to człowiek niezwykły. Wiara była jego siłą.

Podziel się:

Oceń:

2022-04-19 09:31

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Jak prosisz, to wejdę…

Msza św. pogrzebowa śp. ks. Jana Stanisza

Archiwum rodzinne

Msza św. pogrzebowa śp. ks. Jana Stanisza

Bardzo drogiego nam śp. ks. Jana Stanisza otaczamy wdzięczną modlitwą i mocno ufamy, że po trudach ziemskiego życia Pan poprosił go, aby wszedł do domu kochającego Ojca w niebie.

Więcej ...

Pielęgnujmy wiarę w nas i przekazujemy ją innym

Karol Porwich/Niedziela

Rozważania do Ewangelii Mk 4, 35-41.

Więcej ...

Przewodniczący KEP złożył gratulacje dla bp Ważnego - nowego ordynariusza sosnowieckiego

2024-06-22 15:40

diecezja.sosnowiec.pl

Zadaniem Twoim Księże Biskupie Arturze jest, by wierni powierzeni Twojej opiece na nowo uwierzyli, że Bóg sprawiedliwie wszystkich obdarza swoimi darami. I nikt w Kościele tej sprawiedliwości nie będzie pozbawiony – napisał abp Tadeusz Wojda SAC, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, w liście gratulacyjnym dla bp. Artura Ważnego, nowego ordynariusza sosnowieckiego.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Wakacyjny savoir vivre w Kościele

Niedziela Łódzka

Wakacyjny savoir vivre w Kościele

Zmiany kapłanów 2024 r.

Kościół

Zmiany kapłanów 2024 r.

Czas w końcu oddać się w ręce Jezusa, aby mógł się...

Wiara

Czas w końcu oddać się w ręce Jezusa, aby mógł się...

Największa flaga Najświętszego Serca Jezusa zawisła w...

Kościół

Największa flaga Najświętszego Serca Jezusa zawisła w...

Ulicami Warszawy przeszedł XIX Marsz dla Życia i Rodziny

Kościół

Ulicami Warszawy przeszedł XIX Marsz dla Życia i Rodziny

Zmiany personalne w diecezji bielsko-żywieckiej 2024

Niedziela na Podbeskidziu

Zmiany personalne w diecezji bielsko-żywieckiej 2024

Oczyma duszy widziała miejsca znane z Biblii. Św....

Święci i błogosławieni

Oczyma duszy widziała miejsca znane z Biblii. Św....

Zmiany personalne w diecezji rzeszowskiej

Kościół

Zmiany personalne w diecezji rzeszowskiej

Krzysztof Zanussi obchodzi dziś 85. urodziny

Kultura

Krzysztof Zanussi obchodzi dziś 85. urodziny