Skala oddziaływania misjonarzy z IX wieku na odwiedzane przez nich narody, zważywszy tylko na ich ówczesne możliwości, do dziś robi wrażenie i budzi podziw. Ich głównym narzędziem było słowo, z czasem entuzjastycznie rozpowszechniane przez przyjmujących naukę Chrystusa. Dziś, w dobie łatwego dostępu do różnego rodzaju mediów, trudno to sobie nawet wyobrazić.

Bracia z Tesaloniki

Mir, jakim do dziś cieszą się dwaj bracia z Tesaloniki, wskazuje z jak wielkim zaufaniem Bogu potrafili ewangelizować w postawie pokory i szacunku wobec drugiego człowieka. Głosząc Chrystusa, nie zdobywali terenów, lecz nieśli Go konkretnym ludziom do ich domów, rzeczywistości i życiowego otoczenia. Posługując się słowiańskim językiem, niewątpliwie skracali dystans między kaznodzieją a słuchaczami, co sprzyjało budowaniu poczucia ufności i umożliwiało wierny przekaz Bożej prawdy. Tak, by mogła być przyjmowana w pełnym zrozumieniu i otwartym sercem.

Europa potrzebuje Chrystusa

Czy Europa, kontynent, który tak wydawałoby się dobrze poznał Chrystusa, potrzebuje jeszcze ewangelizacji? To z pozoru banalne pytanie dotyka głębi tożsamości i potrzeb współczesnego Europejczyka, w zasadzie też wszystkich innych mieszkańców ziemi. Dziś misyjna działalności Kościoła bardziej wiąże się z reewangelizacją, kierowaną do krajów swymi korzeniami zanurzonych w chrześcijaństwie, których kultura wzrastała na gruncie przyjętej wiary w Boga, a obecnie z różnych powodów od owych tradycji odcinających się. W Europie są tego przykłady, chociażby we Francji, gdzie zasada świeckości państwa reguluje główne kierunki funkcjonowania i rozwoju kraju. Gdy odrzucono naukę Chrystusa, pojawił się deficyt moralnego autorytetu, zastępowany sloganami kreującymi człowieka jako jedynego eksperta w tej dziedzinie, odpowiednio do swoich potrzeb, korzyści czy nawet trendów. Jednak zauważa się pośród europejskich społeczeństw spore zapotrzebowanie na organizacje opierające się na wartościach chrześcijańskich, które wychowują człowieka w jego tożsamości jako kobietę i mężczyznę do bycia świadomym, dojrzałym chrześcijaninem i prawym członkiem społeczeństwa.

Skauting Europejski

Takie m.in. cele przyświecają działalności Federacji Skautingu Europejskiego – międzynarodowemu stowarzyszeniu katolickiemu, uznanemu oficjalnie przez Stolicę Apostolską. Skauci Europy – bo tak się określają – otwarcie deklarują swą przynależność do Kościoła i dbają o kształtowanie katolickiej tożsamości swych podopiecznych. Do Federacji należą obecnie organizacje z 21 krajów Europy (w tym także z Polski). Co ciekawe, zainteresowanie katolicką formą skautingu sygnalizują też skauci ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Meksyku.

Skauci Europy nie wędrują dziś jak dawni misjonarze ku narodom nieznającym Chrystusa. Podobnie jednak jak oni pełnią misję, czyniąc to współcześnie pośród swego otoczenia, swoim życiem i służbą. Wymownie obrazuje to harcerskie przyrzeczenie: „Na mój honor, z łaską Bożą przyrzekam, całym swoim życiem służyć Bogu, Kościołowi, mojej Ojczyźnie i Europie chrześcijańskiej, nieść w każdej potrzebie pomoc bliźnim i przestrzegać Prawa Harcerskiego”. Ta deklaracja jest odważna, ważna i także zasługująca na uznanie.

Cierpliwą i wyrozumiałą przewodniczką po zagadnieniach związanych z historią, organizacją, formacją i służbą w realiach polskiego skautingu – za co dziękuję – była dla mnie Anna Kamasa (ankama@gmail.com), która chętnie podzieli się swoją wiedzą z zainteresowanymi. Informacjami w tym zakresie służą również: Julia Zakrzewska, szefowa Ogniska Młodych Przewodniczek (juliateresazakrzewska@gmail.com) oraz Rafał Rak, hufcowy i szef Okręgu Wędrowników (rafal.rak@skauci-europy.pl).