Reklama

Niedziela Przemyska

Nie zgubić Domu – Nie zapomnieć Imienia

Andrzej Niedźwiecki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ksiądz Ermes Ronchi podczas zeszłorocznych rekolekcji głoszonych dla Ojca Świętego i członków Kurii Rzymskiej lejtmotywem uczynił dwa pytania, tak je motywując: Mamy zastanowić się, jak spotkać Pana. Pozwólmy, aby to On wszedł w relację z nami poprzez swoje pytania, które przynoszą w życiu zarówno pocieszenie, jak i strapienie.

Pierwsze postawił Jezus nad Jordanem u początku swojej działalności. Dwaj uczniowie Jana Chrzciciela musieli pewnie bardzo ciekawie patrzeć na Jezusa, skoro On to dostrzegł i postawił proste pytanie „Czego szukacie?”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Poszli, zobaczyli i pozostali już z Nim. Przez lata dzieciństwa, poprzez zmagania się z postacią Jezusa w okresie młodości, a wreszcie przez sześcioletni proces dojrzewania do dzisiejszego momentu wyjdą z naszej archikatedry jako Ci, którzy już na wieki zechcą zamieszkać u Pana. Zamieszkać to nieco inaczej trzeba zrozumieć niż w języku potocznym. Zamieszkać, to znaczy zająć miejsce w sercu Jezusa, bo On nie ma mieszkania, nawet takiego jak lisy czy ptaki. Zamieszkać to z Jego sercem iść do tych, którzy zbyt kurczowo, luksusowo obwarowali się w miejscach i sytuacjach, które mól i rdza niszczą. Nie da się tam iść, opuszczając serce Jezusa – jedyne pewne mieszkanie, nie tylko zresztą dla kapłanów. Gdyby, Drodzy Neoprezbiterzy, wasi rodzice nie mieszkali w sercu Jezusa, z pewnością nie byłoby tu niektórych z Was. To także dla nas dzień dzisiejszy stawia pytanie – czy jestem ciekawy, gdzie naprawdę mieszka Jezus?

Drugie pytanie Jezusa pojawia się już po zakończeniu Jego ziemskiej działalności. W stroju ogrodnika pyta Marię: „Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?”. Jeszcze nie pojmowała, ale kiedy zwrócił się do niej po imieniu, wszystko stało się jasne. Tylko ten, kto ma swoje imię wypisane, jak uczy Apokalipsa, na białym kamyku, imię, którego nikt nie zna, tylko sam Bóg, może mocą Ducha Świętego głosić: Jezus jest Panem.

Reklama

W dzisiejszym dniu słowami Waszego Księdza Rektora Kościół poznał wasze imię. W obrzędzie święceń to ludzkie imię zostało „przeistoczone” w imię, którego losy zna sam Bóg, a brzmi ono Kapłan. Z tym imieniem zostaniecie posłani w świat, w tym imieniu zatopionym w kapłańskiej misji Chrystusa czynić będziecie cuda. Aby to było możliwe, wzywaliśmy Ducha Świętego i wielu świętych, abyście z tym imieniem dotarli w oznaczonym przez Boga czasie do bram Świętego Jeruzalem.

Przed kilku laty opowiadał mi ówczesny ojciec duchowny seminarium, ks. Krzysztof Chudzio, o pytaniu, jakie postawił podczas spotkania jeden z alumnów. Zapytał: „Proszę Ojca! Starsi księża musieli zmagać się z komunistycznym totalitaryzmem, wasze pokolenie przeszło próbę wiary, pełniąc służbę wojskową. Co czeka nas? Jaką próbę przygotował Bóg dla naszego pokolenia?

Nie trzeba wielkich analiz socjologicznych – Wasze świadectwo dokonywać się będzie w czasach jeszcze trudniejszych. Przeciwnik, który zwie się ojcem kłamstwa, omamił ludzkie umysły bakteriami libertynizmu, hedonizmu i co najgorsze, totalnego subiektywizmu w relacjach z Bogiem. Jak zatem żyć, aby nie zapomnieć Imienia, nie zatracić Domu?

Chciałbym wszystkim świętującym ten dzień, a zwłaszcza Wam, Drodzy Neoprezbiterzy, ofiarować prezent, którym są słowa z Listu do Diogeneta: „Chrześcijanie nie różnią się od innych ludzi ani miejscem zamieszkania, ani językiem, ani strojem. Nie mają bowiem własnych miast, nie posługują się jakimś niezwykłym dialektem, ich sposób życia nie odznacza się niczym szczególnym. Nie zawdzięczają swej nauki jakimś pomysłom czy marzeniom niespokojnych umysłów, nie występują, jak tylu innych, w obronie poglądów ludzkich. Mieszkają w miastach greckich i barbarzyńskich, jak komu wypadło, stosują się do miejscowych zwyczajów w ubraniu, jedzeniu, sposobie życia, a przecież samym swoim postępowaniem uzewnętrzniają owe przedziwne i wręcz nie do uwierzenia prawa, jakimi się rządzą.

Reklama

Mieszkają każdy we własnej ojczyźnie, lecz niby obcy przybysze. Podejmują wszystkie obowiązki jak obywatele i znoszą wszystkie ciężary jak cudzoziemcy. Każda ziemia obca jest im ojczyzną i każda ojczyzna ziemią obcą. Kochają wszystkich ludzi, a wszyscy ich prześladują. Są zapoznani i potępiani, a skazywani na śmierć zyskują życie. Są ubodzy, a wzbogacają wielu. Spotwarzają ich, a są usprawiedliwieni. Ubliżają im, a oni błogosławią. Obrażają ich, a oni okazują wszystkim szacunek. Czynią dobrze, a karani są jak zbrodniarze. Karani, radują się jak ci, co budzą się do życia. Jednym słowem: czym jest dusza w ciele, tym są w świecie chrześcijanie. Świat też nienawidzi chrześcijan, chociaż go w niczym nie skrzywdzili, ponieważ są przeciwni jego rozkoszom. Dusza kocha to ciało, które jej nienawidzi, i jego członki. I chrześcijanie kochają tych, co ich nienawidzą. Dusza zamknięta jest w ciele, ale to ona właśnie stanowi o jedności ciała. I chrześcijanie zamknięci są w świecie jak w więzieniu, ale to oni właśnie stanowią o jedności świata. (…) prześladowani, mnożą się z dnia na dzień. Tak zaszczytne stanowisko Bóg im wyznaczył, że nie godzi się go opuszczać”.

Zakończmy tę refleksję słowami z niedokończonego poematu Karola Wojtyły „Stanisław”: „Pragnę opisać Kościół/mój Kościół, który rodzi się wraz ze mną/lecz ze mną nie umiera/który mnie stale przerasta”.

Życzymy Wam, byście w zdrowiu, w łasce Pana poprzez swoją posługę dopełniali ten poemat, pamiętając, że Kościół stale nas przerasta i niech ta prawda rodzi w was pokorę.

Podziel się:

Oceń:

2017-05-31 14:39

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Abp Gądecki: święcenia kapłańskie to dzień wielkiej radości

Abp Stanisław Gądecki

Bożena Sztajner/Niedziela

Abp Stanisław Gądecki

Dzień święceń kapłańskich jest przede wszystkim dniem wielkiej radości. Raduje się Kościół, radują się rodzice i rodziny, nade wszystko zaś radują się nowo święceni kapłani – mówił abp Stanisław Gądecki podczas uroczystości święceń prezbiteratu w katedrze poznańskiej.

Więcej ...

Bp Marek Marczak przejął urząd Sekretarza Generalnego KEP

2024-06-24 20:01

BP KEP

Bp Marek Marczak przejął 24 czerwca br. urząd Sekretarza Generalnego Konferencji Episkopatu Polski z rąk bp. Artura G. Mizińskiego, który pełnił tę funkcję w latach 2014-2024. Podpisanie stosownych dokumentów odbyło się w Sekretariacie KEP, którym od tej pory będzie kierował bp Marczak.

Więcej ...

Abp Galbas: Seminarium nie jest wytwórnią pereł, ale ich przekazicielem

2024-06-25 17:32

Episkopat News

- Seminarium nie jest wytwórnią pereł, ale ich przekazicielem - powiedział abp Adrian Galbas w homilii podczas Mszy sprawowanej na zakończenie roku formacyjnego w Wyższym Śląskiem Seminarium Duchownym w Katowicach. Nawiązując do postawy niewierności Asyryjczyków opisanej w 2 Księdze Królewskiej odniósł ją do współczesności. - Niewierność nie popłaca. Nie dlatego, że Bóg każe, tylko dlatego, że człowiek z powodu niewierności, małej codziennej, na skutek regularnego odpuszczania sobie, staje się coraz bardziej niewrażliwy i coraz bardziej niewdzięczny - mówił abp Galbas.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

W. Brytania: Polski ksiądz Piotr G. oskarżony o 10...

Kościół

W. Brytania: Polski ksiądz Piotr G. oskarżony o 10...

Kielce: siostry boromeuszki odchodzą z seminarium, a tym...

Niedziela Kielecka

Kielce: siostry boromeuszki odchodzą z seminarium, a tym...

Co chciałbym zmienić w moim dawaniu świadectwa o Jezusie?

Wiara

Co chciałbym zmienić w moim dawaniu świadectwa o Jezusie?

Pustelnik z Góry Maryi

Święci i błogosławieni

Pustelnik z Góry Maryi

Zmiany kapłanów 2024 r.

Kościół

Zmiany kapłanów 2024 r.

Wakacyjny savoir vivre w Kościele

Niedziela Łódzka

Wakacyjny savoir vivre w Kościele

Zmiany personalne w diecezji bielsko-żywieckiej 2024

Niedziela na Podbeskidziu

Zmiany personalne w diecezji bielsko-żywieckiej 2024

Zmiany personalne w diecezji rzeszowskiej

Kościół

Zmiany personalne w diecezji rzeszowskiej

Diecezja kielecka: zmiany kapłanów 2024

Kościół

Diecezja kielecka: zmiany kapłanów 2024