W naszej parafii trwają przygotowania do bierzmowania, które odbędzie się 25 listopada 2025 roku o godz. 18 w Sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady w Sulistrowiczkach. Mszy Świętej będzie przewodniczył Ks. Arcybiskup Metropolita Wrocławski Józef Kupny, który udzieli sakramentu bierzmowania. Z okazji tej uroczystości chciałbym podzielić się pewną refleksją. Młodzi ludzie często nie są świadomi przed jakim niebezpieczeństwem stoją, a Kościół zobowiązany jest do tego, aby im przypominać o piekle, o grzechu i o konieczności życia zgodnie z Bożymi Przykazaniami. Takie są nasze czasy, dlatego Sakrament dojrzałości – często nazywany Sakramentem Bierzmowania – to Sakrament odpowiedzialności – rodzice i starsi dobrze o tym wiedzą, że dojrzałość to odpowiedzialność. Dojrzałość to nie przywileje – nie jest to stan, w którym można robić co się tylko podoba. Dojrzałość to odpowiedzialność za swoje życie, a także za życie innych, z którymi Pan Bóg nas złączył. Każdy z nas musi być odpowiedzialny za własną wiarę oraz za wiarę innych. Sakrament dojrzałości to również umocnienie Duchem Świętym. Jest darem Boga i Kościoła. Religia chrześcijańska pomaga nam w budowaniu lepszego świata, ponieważ uwalnia nas od zła, oczyszcza nas, uczy higieny ducha, pokazuje wzorce postępowania, udziela mocy do przezwyciężenia własnych słabości, trudności zewnętrznych czy pokus ze strony złego ducha. Bez Chrystusa budowanie życia osobistego, społecznego czy narodowego jest budowaniem na nietrwałym piasku. Możemy sobie więc zadać pytanie – w jakim celu przyjmujemy sakrament bierzmowania?

Żyjemy w świecie znaków i symboli. W szkole młodzież poznaje alfabet łaciński, czyli szereg znaków tworzących słowa, które odtwarzają pojęcia oraz nasze myśli. Każda nauka posiada własne znaki – matematyka czy chemia. Odczytujemy znaki poruszając się ulicami miast, kierowca zdaje egzamin ze znajomości znaków drogowych – gdyby ich nie znał nie dojedzie do celu lub spowoduje katastrofę. Wśród wielu znaków istnieją również znaki Boże – sakramentalne. Wiemy, że jest ich siedem – Chrzest, Bierzmowanie, Najświętszy Sakrament, Pokuta i pojednanie, Namaszczenie chorych, Kapłaństwo i Małżeństwo. Powodują w przyjmującym je człowieku skutki o wartości nadprzyrodzonej – np. znak chrztu obmywa i oczyszcza duszę z brudu grzechów, zwłaszcza uwalnia od grzechu pierworodnego. Znak bierzmowania poprzez namaszczenie czoła krzyżmem świętym oraz słowa „przyjmij znamię daru Ducha Świętego” umacnia nas do walki z trudnościami w życiu chrześcijańskim - a tych trudności jest bardzo wiele, ponieważ wyrastają ze słabości naszej ludzkiej natury – z pożądliwości ciała, oczu czy z pychy. Zagrażają nam pułapki zastawione przez złego ducha. Aby nie ulec pokusie trzeba nam światła i mocy Ducha Świętego. „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” [Mt 5, 14-16]. I to właśnie młodzi ludzie przyjmujący sakrament bierzmowania są tą światłością świata. Bierzmowanie ukierunkowuje ku służbie Kościołowi oraz społeczeństwu. Jest to sakrament o wyraźnym obliczu apostolskim. Warto przypomnieć słowa Św. Jana Pawła II, który w jednym z kazań podkreślał: „Dziś potrzeba nam bardziej świadków Ewangelii niż nauczycieli” - i tą drogą szerzyło się chrześcijaństwo od samego początku. Dlatego my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusie jesteśmy odpowiedzialni za chrześcijańskie oblicze Kościoła.

Sakramentu bierzmowania udzielają obecnie następcy Apostołów, czyli biskupi. Sam obrzęd jest stosunkowo prosty – najpierw ksiądz proboszcz dokonuje prezentacji kandydatów do sakramentu, zapewnia że są przygotowani do jego przyjęcia, następnie obecni świadkowie kładą ręce na ramiona młodych ludzi – jest to znak, że młodzież jest godna, aby udzielono im sakramentu bierzmowania. W oparciu o te zapewnienia biskup w imieniu Kościoła zadaje kandydatom kluczowe pytanie: „Czy wyrzekasz się szatana, wszystkich jego spraw i zwodniczych obietnic?”. To pytanie ma na celu potwierdzenie świadomej rezygnacji ze zła i zaangażowania w życie w Chrystusie. Kandydaci odpowiadają „Wyrzekam się”. Dlatego zewnętrzny znak sakramentu bierzmowania powoduje w nas skutki w sferze życia Bożego i pogłębia niezatarte znamię chrześcijaństwa wyryte w nasze dusze podczas chrztu. Otrzymujemy specjalną moc Ducha Świętego, aby jako świadek Chrystusa szerzyć wiarę słowem i czynem. W ten sposób wzrastamy głębiej w istotę i w życie Kościoła, ale też zobowiązujemy się do życia według zasad Ewangelii. Bierzmowanie jest to więc sakrament apostolstwa chrześcijańskiego, w myśl sentencji „confirmatio” tzn. „umocnienie”. Umocnienie to jest nam bardzo potrzebne, ponieważ z natury jesteśmy słabi, grzeszni i jak pisze św. Jan - „Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia, nie pochodzi od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki ” [J 2,16-18].

Sakrament Bierzmowania jest więc sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej, a dojrzałość wiąże się nie tylko ze swobodą działania – jak niektórzy sądzą uznając, że jako osoby dojrzałe mogą robić co im się podoba. Dojrzałość wiąże się przede wszystkim z odpowiedzialnością - za Kościół i za wiarę w swoim sercu – żeby ktoś jej nie wyrwał, żeby nie pluł przy was na wiarę, i musicie być na tyle mężni, żeby nie dać się złamać. Żeby człowiek mógł przezwyciężać wszelkie trudności na drodze swojego życia, i żeby nie zgubił się w chaosie jaki panuje w dzisiejszym świecie.