W niedzielę 24 stycznia w kościele ewangelicko-augsburskim św. Mateusza w Łodzi odbyło się drugie centralne nabożeństwo tygodnia ekumenicznego w Polsce.

Zgromadzonych w kościele św. Mateusza, a także obecnych podczas relacji medialnych, powitał ks. Michał Makuła, proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej. - Po co nam ten ekumenizm? Ekumenizm polegający tylko na spotkaniach i wyznaniach jest bardzo wzniosły. Ekumenizm to nasza codzienność. Szczególnie jak patrzymy na małżeństwa mieszane wyznaniowo. To jest bardzo cenne doświadczenie, którego chcemy się do was uczyć. Dziś teksty będą czytały kobiety, matki, będące wyznania ewangelickiego, prawosławnego i rzymskokatolickiego, a łączy je jedno - ich mężami są ewangelicy. Ekumenizm to codzienność, liczy się to jak się do siebie odnosimy. Tylko taki ekumenizm ma sens, jeśli przychodzimy do siebie wzajemnie. To codzienność, życie ze sobą, życie obok siebie. Te różnice są, nie chcemy ich zacierać, ale z szacunkiem chcemy wspólnie iść. „Trwajcie w mojej miłości, a przyniesiecie obfity owoc” – mówił we słowie wstępnym ks. Makuła.

Po Liturgii Słowa odczytanej przez kobiety, homilie wygłosił arcybiskup Grzegorz Ryś, który odniósł się do czytań. - „Twój lud będzie moim ludem, Twój Bóg będzie moim Bogiem. Czekała Ruth dziesięć pokoleń. Bóg w końcu to marzenie spełnił. Ewangelia pokazuje Jezusa który chce przekroczyć granice niewyobrażalną. Proszony uzdrowić setnika, mówi że pójdzie do domu rzymianina, oficera okupacyjnej armii. Nie może wejść do jego domu, bo się skala. On mimo to mówi, że chce wejść (…) Niezwykle ważne jest odkryć, że te granice pokazane w Ewangelii to nie są granice tylko emocjonalne, będące zaszłościami historycznymi. Tu jest coś o wiele poważniejszego. To jest wezwanie, które dziś Bóg do nas kieruje. To są granice ustanowione przez Boga i zapisane w jego Przykazaniach, zapisane w jego prawie. Granica nieprzekraczalna pomiędzy Żydami a Moabem, to granice zapisana w Księdze Powtórzonego Prawa. To Bóg zabronił przyjmować Moabitow w Izraelu. To Bóg zabronił żydom mieszać się z narodami pogańskimi. Piotr idąc do domu Korneliusza dobrze wie, że przekracza prawo. I w modlitwie mówi : „Panie, Ty wiesz że ja się trzymam prawa”. Tych którzy żyją prawem Boga, Bóg prowadzi poza jego granice. To się dzieje wtedy, kiedy to prawo jest czytane w Duchu. Prawo staje się wychowawcą i ono Cię do czegoś wychowuje, jak mówi św. Paweł. To bardzo ważne znać swoje zasady. Każdy z naszych kościołów ma swoje zasady. Ważne jest traktować je w sposób treściwy, traktować je poważnie. To jest punkt wyjście dopiero. Pan może poprowadzić Cię poza to. Nie wystarczy prawo i zasady, nawet te co mają ukryty autorytet Boga. Potrzebny jest Duch, który jest suwerenna władza aktualna (…) Co to znaczy przekroczyć te granice pomiędzy Moabem A Izraelem? Mierzy Żydem a Rzymianinem? Kiedy to się dzieje? Odpowiedź jest w Liście Pawła do Rzymian. „Jestem dłużnikiem, tak Greków jak i barbarzyńców. Dlatego jestem gotów głosić im słowo”. To wam się wydaje, że jesteście urobieni po łokcie w kościele od rana do rana? Nosisz w sobie wielki dług to go spłacaj. Zanim podejmiesz się wielkiej pracy, odkryj co otrzymałeś. Wtedy przekraczasz granice, kiedy odnajdujesz w sobie przeświadczenie, że temu do którego idziesz, już wiele zawdzięczasz. Jeśli wiesz że Ten do którego idziesz dał Ci już bardzo wiele! Kiedy Pan nas prowadzi do przekroczenia tych granic? Wtedy kiedy wiem że drugiej stronie coś zawdzięczam i chce się spotkać, bo mam w sobie poczucie długu. Dokąd się nie poddamy temu Duchowi, będzie w nas wielki opor przed tymi granicami. To jest bardzo bezpieczne żyć w swoich granicach. Duch jest duchem jedności i tych ludzi, którzy poważnie traktują jego zasady jest w stanie poprowadzić jeszcze dalej. A kto by tego chciał niech powie teraz amen! – mówił arcybiskup Grzegorz Ryś. Nabożeństwo zakończyło wspólne Błogosławieństwo udzielone przez księży biskupów i obecnych kapłanów.